Çocuklar Neden Tırnak Yer?
Tırnak yeme davranışı, çocuğun bir sebepten üzüntüsünün, korkusunun veya sıkıntısının dışa vurulmuş halidir. Tırnak yeme davranışı genel olarak 3 dönemde kendini gösterir. Okul öncesi dönemde yaklaşık 3-4 yaşlarında başlayabilir. Okul çağında da kendini gösterebilir. Son olarak ergenlik dönemini izleyen süreçte tırnak yeme davranışı ortaya çıkabilir. Yapılan araştırmalarda kız çocuklarının tırnak yeme davranışlarının erkeklere göre fazla olduğu ortaya konmuştur. Bunda toplumsal yapının kız çocuklarına olan baskıcı eğitimiyle doğrudan ilişkili olduğunu söyleyebiliriz.
Okul öncesi çağda tırnak yeme davranışı 2 sebepten ortaya çıkabilir. İlki, yakın çevresinden gördüklerini taklit etmesiyle olabilir. Yani genelde aile bireyleri içinde böyle davranışa ait biri varsa çocuk bunu taklit edebilir. Diğer sebep ise duygusal yoksunluk belirtisidir. Emme döneminden erken kesilen çocuklarda, anne sevgisini çocuğa yeterince vermemişse yoksunluk belirtisi olarak çocuk tırnaklarını yiyebilir.
Okul çağına gelmiş bir çocuğun tırnak yeme davranışı aile ya da okul ortamından kaynaklanabilir. Aile ortamında ya da sınıf ortamında baskıcı, otoriter bir yapıyla karşılaşan çocuk meydana gelen kaygısını bastırmak için tırnaklarını yemeye başlayacaktır. Çocuğun sürekli eleştirilmesi, değersizleştirilmesi, ilgi ve sevgiden yoksun bırakılması, kardeş kıskançlığı, şiddet ve cezalar, kaygılı bir çevre yapısının olması, diğer çocuklarla kıyaslanma ve rekabete sokulma, ders başarısızlığı gibi nedenlerle çocuk böyle bir davranışa yönelebilir.
Ergenlik döneminde görülen tırnak yeme davranışı ise bambaşka nedenlere dayanabilir. Beğenilme çabası, otoriter anne baba davranışları, aile içi sorunlar ya da sınav kaygısı gibi olaylar sebepler arasında sayılabilir.
Çözüm Önerileri
Bu konuda atılacak ilk adım, çocuğun neler yaşadığı hakkında bilgi sahibi olmaktır. Öncelikle teşhisi doğru koymak gerekir. Eğer çocuk çevresindeki birini taklit etme yoluyla bu davranışı gerçekleştiriyorsa, taklit edilen ortamdan uzaklaştırılmalıdır. Bu konuda ebeveynler olarak sakin, yapıcı ve güvene dayalı bir iletişim dili kullanılarak çocukla iletişime geçilmeli. Azarlamak, tehdit veya korkutmak suretiyle bu davranıştan vazgeçirmeye çalışmak işleri daha karmaşık hale getirecektir. Eğer çocuk bu davranışı alışkanlık haline henüz getirmemişse görmezden gelmek ve ilgisini başka alana yönlendirmek işe yarayabilir.
Tırnak bakımlarını kendisinin yapmasına izin verilmelidir. Hatta teşvik etmek için tırnak bakım setleri alınabilir. Tırnaklarını yediği zaman ellerinin bakımsız göründüğü uygun bir dille söylenebilir. Bununla birlikte sorunun asıl nedenlerinin çözülmesi kaydıyla tırnaklara oje ya da zararsız kremler sürülebilir. Çocuğun kaygıları ve korkuları ortadan kaldırılmadığı sürece diğer yöntemler kalıcı sonuçlar vermeyecektir. Çocuk kendini güvende ve emniyette hissetmeye başladığında elini ağzına götürmekten vazgeçmeye başlayacaktır. Sorun her şeye rağmen çözüme kavuşturulmadığında bir uzman desteği alınmalıdır.
0 Yorumlar