Bebekler hayata en önemli refleks olan emme refleksiyle gelirler. Çocuklar anne karnında iken bile parmak emme davranışını öğrenmiş olabilirler. İlk 6 ayda beslenmenin en önemli yolu emmedir. Çocukluğun ilk 3 yılına kadar da doğal kabul edilen bir davranıştır. Parmak emme çocuğun sahip olduğu refleks donanımlar nedeniyle normal kabul edilir. Özellikle oral dönem denilen 0-18 ay arası emme sık gözlenen bir reflekstir. Bebeklerin ilk yıllarında çevresindeki her nesneyi ağızlarına götürme davranışı beslenmeden çok keşfetmeye yönelik bir reflekstir. Yani belli bir döneme kadar olan emme davranışı doğal kabul edilir. Bebekler 3 tür durumda emerler. Beslenmek, susuzluk ve haz almak için... 4 yaşından sonra da parmak emme davranışı devam ediyorsa normal dışı bir davranış olarak görülebilir. Çocuk duygusal bir yoksunluk yaşıyor olabilir. Parmak emme çocuklar için sakinleştiricidir. Sevgisiz ve güvensiz bir aile ortamında büyümüş olabilir. Baskıcı bir aile ortamında yaşıyor olabilir. Yeni bir kardeş doğduğunda da bazen çocuklarda parmak emme davranışı gözlemlenebilir. Çocuklar özellikle uykuya dalarken parmak emerler. Diş çıkarma zamanlarında da dişleri kaşındığı için rahatlamak amacıyla parmaklarını emerler.
Parmak emen çocuklarda bazı sorunlar ortaya çıkabilir. Uzun süreli parmak emme alışkanlığı henüz gelişmekte olan kas ve kemik yapıları üzerinde olumsuz etkiler yapar. Diş ve damak yapısında zamanla bozulmalar meydana gelebilir. Parmak yapısında da deformasyonlar meydana gelir.
0 Yorumlar